του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Σάββατο βράδυ, ώρα 22:30 και περνώ την… πύλη του Bullet (EX Bat City), το οποίο έχει φιλοξενήσει πλήθος εκδηλώσεων του Εξαρχειώτη.
Οικείο περιβάλλον, ευχάριστα κατακλυσμένο από κόσμο, στα πλαίσια ενός τριήμερου -Παρασκευής και Σαββατοκύριακου-, “φορτωμένου” με live εμφανίσεις και φεστιβάλ στην Αθήνα. Ο κόσμος εν αναμονή του Daniel Cavanagh, της “ψυχής” των θρυλικών Anathema. Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, δεν πρόλαβα την εμφάνιση των opening acts, The Delay και Έλενας Μαλάμου, ωστόσο πληροφορήθηκα ότι… ζέσταναν μουσικά τους παρόντες, δημιουργώντας το ανάλογο κλίμα για τον headliner της βραδιάς.
Όσον αφορά στον Daniel, λοιπόν, πέρασε περίπου μισή ώρα για να ανέβει στη σκηνή, υπό ατμοσφαιρικούς ήχους στα dexx, όπως σημείωσε και ο ίδιος με την είσοδό του. Χαιρέτισε εγκάρδια το κοινό στα ελληνικά, “αγκαλιάστηκε” με ένα θερμό χειροκρότημα και έκοψε το νήμα του ακουστικού show του με τη διασκευή των Pink Floyd, που δε σηκώνει συστάσεις, “Wish You Were Here”. To “Memory and Meaning” event άρχισε και ο μικρός συναυλιακός χώρος του Bullet Cafe Club πλημμύρισε με δυνατές μελαγχολικές μελωδίες, Μεταξύ άλλων, ακούστηκαν: Fragile Dreams, Deep, One Last Goodbye, Ariel, Wasted Years (Iron Maiden cover), Enjoy the Silence (Depeche Mode cover), Tomorrow Never Knows (Beatles cover)… H προσήλωση και παράλληλα η συμμετοχή του κόσμου ήταν έκδηλη, ενώ η απλότητα του καλλιτέχνη μάλλον κέρδισε όσους περίμεναν υπομονετικά να ακούσουν το set list του. Επανειλημμένα ευχαριστώ και “μπράβο” στους οπαδούς, καθώς και στον επί της μουσικής τεχνικό (λούπες κ.τ.λ.), που τον συνοδεύει κατά τη διάρκεια των εμφανίσεών του. Κιθάρα, φωνή, κάποια κομμάτια στο synthesizer και η ώρα, παρά το “βαρύ” και αργό του ύφους του, έφτασε 00:40, όταν κι έπεσε η αυλαία με το “High Hopes” (Pink Floyd cover). Mε αντίστοιχο, απλό τρόπο ο Daniel έκανε φινάλε, κατέβηκε από τη σκηνή, πήρε το ποτό του και ξεκίνησε να υπογράφει αυτόγραφα και να φωτογραφίζεται με τους, εμφανώς, ικανοποιημένους του fans. Ένα σεμνό και συνάμα μεστό καλλιτεχνικά live έλαβε τέλος, κρατώντας προσωπικά, εκτός από τις πολύ καλές εκτελέσεις του, δύο κουβέντες που είπε στο μικρόφωνο: “22 ώρες το 24ωρο είμαι αγχωμένος, όμως το διάστημα που παίζω μπροστά σε υπέροχο κόσμο, όπως απόψε, αισθάνομαι καταπληκτικά”, “Γνωρίζω καλά τις δυσκολίες που βιώνει η ανθρωπότητα και με συγκινεί η παρουσία όλων σας εδώ, σε μια εποχή που χρειαζόμαστε τη μουσική, ίσως περισσότερο από ποτέ…”.
Stay “EX”…