[Η τέταρτη σελίδα του φύλλου Ιουνίου / Ιουλίου 2020 «Εξαρχειώτης»: Εξαρχειώτης – Ιούνιος / Ιούλιος 2020]
Βιογραφικό σημείωμα
Ακτιβίστρια, σπηλαιολόγος, ποιήτρια, πρόεδρος του συλλόγου «Σιμωνίδης ο Κείος»…
Καταγωγή από Μικρά Ασία, μανά από την Ανατολική Ρωμυλία, πατέρας Γερμανός. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, μεταφράστρια στο αριστερό κόμμα, δεξί χέρι της Σάρα Βάγκενκνεχτ, μακρινή συγγενής του Σταμάτη Κραουνάκη.
Έχει εκδώσει 19 ποιητικές συλλογές. Ασχολείται με τη διάσωση των σαλιγκαριών και με το… επίγραμμα, ενώ θέλει να σώσει την ανθρωπότητα.
Ιστορικός περίπατος;…
Εδώ Νικόλ, εδώ Νικόλ, καμμένη από τη ζέστα
χέστα Μπακογιαννάκι μου, χέστα και πάλι χέστα
Πεθύμησα τον άλλονε το δήμαρχο Καμίνη
Μ’ αυτά τα παλιοσίδερα που η λαμαρίνα όλα τα σβήνει
Εγιόμισεν η πόλη μας περδικαλιές λωρίδες
κι άλλες σωμόν κι άλλες γκρενά φύτεψαν και τσουκνίδες
Και κάτι φοινικόδεντρα που κάνουνε ενέσεις
για να ψηλώσουν γρήγορα που ούτε να τα χέσεις
Ζήτω η πολυτέλεια η βλαχουριά η πλούσια
μοιράζουν χρήμα άπλετα, το πάνε για γιουρούσια
Που θα κρυφτεί η Πανδημή η τρομερή Μενδώνα
και η παρατρεχάμενη μέσα στον Ελαιώνα
Μια υπερτιμολόγηση και μία καταπιώνα
Άμα τους βλέπεις να μοιρά χρήμα με το τσουβάλι
και κάνουν το άστυ το κλεινόν να ‘ναι σαν καρναβάλι
Στα σάιτ στα μάιτ στα λεφτόδεντρα ψωνίζουνε εκτάσεις
κάνουνε μπάζα φίλε μου, σιγά μη τους ματιάσεις
Και μάλλον πάνε μάτια μου για τζους ξεπαρεούλα
να βρουν οι άλλοι ύστερα καμμένη γη και βούρλα
Τι τ’ άφηνες Αλέξη μου τα μύρια στα ταμεία
τα μαξιλάρια τα φριχτά σ’ αυτή τη συμμορία
Δεν τα ‘δινες στα ορφανά, πριν παραδώσεις πόστα
τώρα θα φάμε όλοι μας τον φοίνικα κομπόστα
Βγείτε μωρή με τα νερά και με ποτιστήρια
βαράτε στην κεφάλα τους, φέρτε τα κλαδευτήρια
Καήκανε οι κώλοιντζη όλων των τουριστώνε
μηδέ παπάς μηδέ ζευγάς καρεκλοπολυθρόναι
Γελάει ο κόσμος κι ο ντουνιάς κι οι αρχιτεκτονάδες
τραβάν κωλιά τραβάν βυζιά σκατοπερικοκλάδες
Δεν έχω άλλα να σας πω αγόρασα μπικίνι
μ’ αυτό θε να κυκλοφορώ και ό,τι θέλει ας γίνει
Το γάμησαν το ιστορικό αγάπη μου το κέντρο
γι’ αυτό κι εγώ που είμ’ η Νικόλ υιοθετώ το δέντρο
Το δέντρο το χειρότερο με του Χριστού τ’ αγκάθι
απάνω να σουβαρντιστώ, να ιστορώ τα πάθη
Να πάτε εις τον διάβολον, φριχτοί εγκληματίαι
μαύρο σήκωσαν κουρνιαχτό και δρόμοι και πλατείαι
Μπουρδέλο η εστίαση κι ο τουρισμός μπουρδέλο
μισή-μισή τυρόπιτα θα ρίξω εγώ φουρνέλο
Εκεί στο μέσον της Ερμού μόλις θα πέσει βράδυ
να κλαίω με τον Περικλή και τον Αλκιβιάδη
Εδώ Νικόλ, εδώ Νικόλ, ποιήτρια το πάλαι
τώρα ας με φαν οι καταχρήσεις και οι κραιπάλαι
Ατέν μανταρέν τάλε κουάλε…
—
Στο Μαξίμου, στο Μαξίμου χάρισα τη σύνταξή μου
Τα νερά και τη ΔΕΗ μου και τη δόλια ύπαρξή μου
Μάξιμέ μου και Μαξίμα, όλο χάνω το… νοξζίμα
Νικόλ Καταραμπεζάνη Νόιμαν / Στιχοπλόκα συμβολαιογράφος, ακτιβίστρια
Σκίτσα: Σπύρος Δερβενιώτης
-Αποκλειστικά στον Εξαρχειώτη-