3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
Περί πρώτων γνωριμιών
Δεν υπάρχει χειρότερος τρόπος συμπεριφοράς, απ’ το να αναζητεί κάποιος, λόγους αιτίες και δικαιολογίες για ν’ απορρίψει τον συνάνθρωπο του εξ’ αρχής γνωριμίας, αντί της καρδιακής προσπάθειας να ανακαλύψει το πεδίο ταύτισης ή των κοινών παρανομαστών που μπορούν να συμβιώσουν οι δυο μαζί.
Αυτομάτως, η έρευνα της ανακάλυψης της απόρριψης, παράγει το αρνητικό συναίσθημα.
Εσωτερικά, μυστικά, ο απορριπτόμενος άνθρωπος το αντιλαμβάνεται και είναι βεβαία είτε ή σύγκρουση είτε η διάσπαση της σχέσης.
Καμιά φορά χωρίς να χρειαστεί να ειπωθεί λέξη.
Η σιωπηλή ματαιοδοξία στο μεγαλείο και έργο της.
Έχουμε μάθει ν’ απορρίπτουμε πριν καν γνωρίσουμε.
Αυτό οφείλεται προφανώς, στην επιπολαιότητα και βιασύνη των σχέσεων μας ή στη σχέση που απαιτεί αντάλλαγμα ή στη νηπιακή κατάσταση της αντίληψης μας (εδώ ερωτοτροπεί η υπεροψία μας, θεωρώντας εαυτόν ανώτερο σε ίδια φύση).
Σαν λοιπόν πρωτογνωρίζουμε τον άλλο ας αναρωτηθούμε: «Τι πράττω;».
Η απάντηση συνήθως είναι και η κατάληξη.
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)
Twitter: @k1xem