του Ευαγγέλου Σπανδάγου
(μαθηματικού – συγγραφέα)
α’ Το “Αραβικό θαύμα”
Ένα από τα περισσότερο εκπληκτικά φαινόμενα της Παγκόσμιας Ιστορίας είναι αυτό που ονομάζεται “Αραβικό θαύμα”.
Κάτω από την εμπνευσμένη και φωτισμένη καθοδήγηση του προφήτη Μωάμεθ (571 – 632) η νέα μονοθεϊστική θρησκεία του Ισλάμ αναπτύχθηκε και γρήγορα την ασπάστηκαν οι κάτοικοι της Αραβικής Χερσονήσου. Μετά από 80 περίπου χρόνια από την κατάληψη της Μέκκας από τον Μωάμεθ, οι κάτοικοι της Αραβικής Χερσονήσου υπέταξαν ένα μεγάλο τμήμα του Πλανήτη. Υπέταξαν την Περσία, την Μεσοποταμία (Ιράκ), την Συρία, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, ένα μικρό μέρος των Ινδιών, την υπόλοιπη βόρεια Αφρική, ένα μεγάλο μέρος της Ισπανίας, ένα μικρό τμήμα της Νότιας Ιταλίας, την Κρήτη και μια περιοχή της Κύπρου. Οι Άραβες έφτασαν μέχρι και τα δυτικά σύνορα της Κίνας. Το Αραβικό θαύμα δεν έγκειται τόσο στην ταχύτητα με την οποία αναπτύχθηκε η Αραβική Αυτοκρατορία όσο στον ζήλο με τον οποίο οι Άραβες ενστερνίσθηκαν και σπούδασαν τις γνώσεις των γειτόνων τους, ιδίως των Ελλήνων. Ο Αραβικός λαός, ξεκινώντας από την αρχαιότατη πατρίδα του, την Αραβική Χερσόνησο, εμφανίσθηκε ξαφνικά σαν ένα μετέωρο μεταξύ του 6ου και 7ου αιώνα και φώτισε το στερέωμα του πολιτισμού μ’ ένα εκθαμβωτικό φως. Σε διάστημα όμως λίγων αιώνων το φως αυτό έσβησε και χάθηκε, λόγω των αγεφύρωτων διχονοιών που εκδηλώθηκαν μεταξύ των πιστών του Αλλάχ. Η τεράστια Αραβική αυτοκρατορία κατακερματίστηκε σ’ ένα πλήθος κρατιδίων τα οποία η αντιζηλία των αρχόντων τους οδήγησε σε ανοικτή εχθρότητα. Το 752 παρουσιάστηκε στον Αραβικό χώρο η δυναστεία των Αββασιδών η οποία ανέδειξε 37 Άραβες Χαλίφες. Η δυναστεία αυτή παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 1258. Οι Αββασίδες ήταν απόγονοι του θείου του Μωάμεθ, Αλ Αμπάς.(συνεχίζεται)