του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Global Battle Of the Bands… Ο Ανδρέας Αναστόπουλος, ως αρμόδιος, νομικός εκπρόσωπος του “GBOB”, μίλησε στον “ΕΞ” για τις… μάχες που δίνονται επί σκηνής, οι οποίες αναδεικνύουν πάντα νικήτρια τη μουσική.
Τα συγκροτήματα “αρματώνονται” με τα όργανα και το… πάρτι ξεκινά! Ο λόγος στον Ανδρέα, ο οποίος έριξε φως σ’ αυτό τον ιδιότυπο καλλιτεχνικό “πόλεμο”, απαντώντας στις εξής ερωτήσεις:
-Παγκόσμιο και ελληνικό “φαινόμενο” Global Battle Of the Bands… Για όσους δεν το γνωρίζουν, τι ακριβώς είναι, ποιους αφορά και σε τι αποσκοπεί;
To Global Battle Of the Bands (GBOB) είναι το Παγκόσμιο Μουσικό Πρωτάθλημα Συγκροτημάτων, που στην Ελλάδα τρέχει για 4η χρονιά, δεύτερη με εμάς στο τιμόνι κι είναι ένα μεγάλο μουσικό πάρτυ. Αφορά συγκροτήματα ανεξαρτήτως ηλικίας και ύφους με μόνες προϋποθέσεις το να παίζουν δικό τους υλικό και να γουστάρουν αυτό που κάνουν. Κάτω από το δικό μας πρίσμα, ο σκοπός του GBOB στην Ελλάδα είναι η ένωση της μουσικής σκηνής και η επιθυμία να καταλάβουν οι μπάντες πως μαζί μπορούμε να κάνουμε μεγάλα πράγματα.
-Τhe story so far… Ποιες είναι οι στιγμές που σε έκαναν να αισθανθείς χαρούμενος, ικανοποιημένος και δικαιωμένος για την όλη “GBOB” απόπειρα; Τι μέλλει γενέσθαι στις επερχόμενες “μάχες”…;
The story so far… Ως διαγωνιζόμενοι πριν αναλάβουμε τα ηνία, σίγουρα ξεχωρίζω τη στιγμή που μία από τις μπάντες, παραβαίνοντας τον τότε κανονισμό για τα προηχογραφημένα, επειδή ο πληκτράς τους δεν μπόρεσε να είναι στο live, τα έδωσαν όλα και τουλάχιστον ο κόσμος και οι υπόλοιπες μπάντες τους έδωσαν την πρωτιά. Αλλά dura lex sed lex. Πάντως αυτό ήταν ξεκάθαρο σημάδι για μένα πως το GBOB μπορεί να λειτουργεί ως όχημα ενότητας κι όχι ανταγωνισμού, αλλά συναγωνισμού.
Τώρα όσον αφορά στις μέχρι τώρα δικές μας προσπάθειες, στιγμή απόλυτης ικανοποίησης και χαράς, ήταν η ώρα της ανακοίνωσης του περσινού νικητή και η έκφραση στα πρόσωπα των παιδιών που δεν το πίστευαν ότι κέρδισαν. Να σημειωθεί πως οι περσινοί νικητές ήρθαν από τα Χανιά με μόνο δικό τους κοινό 4 φίλους. Η δικαίωση βρίσκεται στην απόφασή μας να αλλάξει ο τρόπος που βγαίνει η βαθμολογία. Πράγμα το οποίο επικρότησαν και οι διοργανωτές του παγκόσμιου.
Τι φέρνει το μέλλον… Πρόσφατα, για πρώτη φορά το GBOB ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη. Ευχή μας είναι να μπορέσουμε να κάνουμε όλη τη χώρα ένα αχανές πεδίο μουσικών μαχών 😉
-Δύσκολες καταστάσεις, “εμπόδια”, που σε πείσμωσαν και σε έκαναν να απογοητευτείς προσωρινά ή να εντείνεις τις προσπάθειές σου. Ποιες οι “ρόδινες” και ποιες οι “μαύρες” πτυχές της μουσικής… βιομηχανίας, σύμφωνα με τη δική σου ενασχόληση και εμπειρία από αυτή;
Γενικά ως άνθρωπος τα δύσκολα τα εκλαμβάνω ως σχολείο, οπότε δε θα σταθώ σε κάτι συγκεκριμένο γιατί ούτως ή άλλως, όσο ζούμε μαθαίνουμε και οι δυσκολίες δεν κάνουν διακοπές. Οι ρόδινες πτυχές της μουσικής για μένα κρύβονται στη στιγμή που υπάρχει ειλικρινής αλληλεπίδραση μεταξύ του καλλιτέχνη και του κοινού, είτε αυτό σημαίνει χτυπιέμαι σαν να μην υπάρχει αύριο, είτε χορεύω σαν να μην υπάρχει κανείς γύρω μου, είτε ξεσπάω σε κλάματα γιατί κάτι από τη σκηνή, χτύπησε δική μου χορδή… Η βιομηχανία σε όλη αυτή τη μυσταγωγία δε χωράει.
Τώρα όσον αφορά στις μαύρες πτυχές, αρχικά δεν υπάρχει βιομηχανία, αλλά δυστυχώς ακόμα υπάρχουν κλίκες. Δεν υπάρχει πλέον ελεύθερο ραδιόφωνο, αλλά καθοδηγούμενες λίστες και το χειρότερο όλων, δεν υπάρχει διάθεση να αλλάξουν αυτά στον περισσότερο κόσμο.
-Άνθρωποι (μπάντες, συνεργάτες, φίλοι, γνωστοί κ.ά.), οι οποίοι σου στάθηκαν, συνεχίζουν να βρίσκονται στο πλευρό σου και αξίζουν να αναφερθούν.
Σίγουρα όσον αφορά στο GBOB στην Ελλάδα πρέπει να πούμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στο Βασίλη Ραυτογιάννη. Δε θα επεκταθώ στο γιατί. Πέραν από το Βασίλη, στο Νικόλα Καπράλο που πάντα βάζει πλάτη στα εγχειρήματά μας, είτε ως μπάντα είτε ως εταιρεία. Από εκεί και πέρα για τα δυο χρόνια που τρέχουμε εμείς το GBOB είναι διπλά μας τα στούντιο Backstage και Recover, ψυχεί τε και σώματι, μαζί με ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων που μας αρέσει να αποκαλούμε το οικοσύστημά μας. Όλοι ξέρετε πως είμαι χρυσόψαρο, οπότε αν δε σας αναφέρω συγχωρέστε με 😉
Ξεχωριστά αναφέρω τους συμπαίκτες/συνέταιρούς μου Kay Darens, Μαρία Παπαγρηγορίου-Πίρδα, Νίκο Μπονέλη, καθώς και των ηχολήπτη μας Νίκο Μέρμιγκα, που μας βγάζει ασπροπρόσωπους.
Τέλος ευχαριστούμε τους ανθρώπους που ζουν μαζί μας και ανέχονται τα ξενύχτια μας και την όλη τελειομανία και μανία μας, ώστε το Ελληνικό GBOB να είναι το καλύτερο δυνατό.
-Με λίγα λόγια πώς θα όριζες την έννοια “πολιτισμός” και ειδικότερα η μουσική ποιο ρόλο παίζει στη ζωή σου;
Πολιτισμός, το σύνολο ιδεών, έργων και πεποιθήσεων που κάνουν ένα ανθρώπινο ον, άνθρωπο. Η μουσική είναι ίσως μαζί με τους σκύλους, ο καλύτερος φίλος μας. Είναι εκεί για να χαρούμε, να θυμώσουμε, να ξεσπάσουμε, να μελαγχολήσουμε. Είναι εκεί για να ΝΙΩΘΟΥΜΕ.
-Εξάρχεια… Τι σημαίνει η εν λόγω περιοχή για εσένα και ποια η… φιλοσοφία που σου βγάζει / “γεννά”;
Βόλτα στη Μπενάκη στα μαγαζιά με τα μουσικά, καφεδάκι και ψιλή κουβεντούλα σε στέκια και συνήθως ωραίοι τύποι, με τους οποίους χαίρεσαι να συζητάς είτε περί ανέμων και υδάτων, είτε για σοβαρά ζητήματα. Το μόνο αρνητικό που ενίοτε συμβαίνει μέσα στο μικρό Γαλατικό χωριό των Εξαρχείων είναι πως κάποιοι κρίνουν διερχόμενους από την εμφάνιση και μόνο ως “Ρωμαίους”. Είμαστε καλύτεροι από όσους κρίνουν από την εμφάνιση και τα χρώματα. Μην το κάνετε αυτό ρε παιδιά 😉
-Αν έπρεπε να “φωτογραφίσεις”, παρουσιάσεις τον εαυτό σου ποια προσωπικά-επαγγελματικά στοιχεία σου θα τόνιζες, προκειμένου να δώσεις μια ολοκληρωμένη εικόνα; Tι προσδοκάς, σε ατομικό κι όχι μόνο επίπεδο, από το 2016 και από το “αύριο” γενικότερα…;
Ειλικρινής, Τελειομανής, Κυκλοθυμικός, Προσηλωμένος, Φωνακλάς (μιλάω δυνατά), Δίκαιος και γενικά τύπος που δεν του αρέσει να περιγράφει τον εαυτό του, οπότε ας μείνουμε σε αυτά.
Σε προσωπικό κι όχι μόνο επίπεδο, χωρίς να είμαι η Μις Κόσμος στα καλλιστεία, πάνω από όλα επιθυμώ υγεία και ειρήνη, γιατί όπως είπαμε οι δυσκολίες είναι σχολείο που δεν κάνουν διακοπές. Ειδικότερα, μυαλό σε πολίτες και πολιτικούς, μέλλον εντός της Ελλάδας κι ενότητα μεταξύ συναδέλφων μουσικών και μη.
