Κατανοώντας
Το φίδι αλλάζει δέρμα. Με γιατροσόφια κι ένα γουδί, λεπτή στάχτη πεθυμιάς.
Αργότερα στη στέρηση θα το καπνίσω. Κορδέλες να κρέμονται οι καπνοί. Στο στόλισμα πρόσθεσα μερικά ματοτσίνορα που στάξαν, γυμνές έννοιες, βουλιμικές έγνοιες. Τις άγνοιες τις έστρωσα στο πάτωμα. Πολύ βαβούρα. Να θες τη σκόνη ολόγυρα και να μη σ’ αφήνουν οι ανάγκες. Στην τρίχα και στην πένα. Και το ρημάδι το ημερολόγιο να συμφωνεί. Τυπικότατο, με τις φάσεις της Σελήνης καρφιτσωμένες. Γιορτάζει ο θάνατος. Σκαρφάλωσε και κατοικεί στις ίριδες. Χλώμιασα. Αυτό τ’ άσπρο που δε θες στους τοίχους του σπιτιού σου. Αν έχεις μάτια. Είναι της εποχής να τα ξεριζώνεις μόνος σου ή να σ’ τα ξεριζώνουν. Με γέλιο, συγχαρητήρια και άφθονα παράσημα. Κεντημένα κατάσαρκα γυαλίζουν. Να κρύβονται οι ρυτίδες, οι σπασμωδικές κινήσεις της αμηχανίας, οι στύσεις. Τα σ’ αγαπώ ξεφλουδίστηκαν μέρες τώρα. Είμαι σίγουρος πως τα ‘κρυψα στο πατάρι. Ή στην αποθήκη; Να θυμηθώ να κοιτάξω. Κρατώ σημειώσεις. Συνήθως γίνονται μια στοίβα τσαλακωμένα χαρτιά πάνω στο κομοδίνο που δε θα ξαναδιαβαστούν. Ύστερα τα πετώ στη σακούλα. Κολλάνε στις φλούδες των πορτοκαλιών. Γλύκαναν. Έξι το πρωί. Το απορριμματοφόρο σε αρμονία με τα τελευταία σφυρίγματα από τα νυχτοπούλια. Κάποιος κλαίει. Μια πόρτα χτυπά. Βρίζει ο οδηγός. Χθες έλεγε στη φίλη της πως είναι ερωτευμένη. Φωναχτά, με στόμφο. Να την ακούσουν όλοι. Αυτή άκουγε; Χθες. Σήμερα ηρεμιστικά. Ο θόρυβος των κάδων με βρίσκει με μισόκλειστα μάτια μέσα στο ψυγείο να χορταίνω τον εφιάλτη με νερό. Μαζεύτηκαν τα σκουπίδια. Υγειονομική ταφή. Δε σε χωρά ο τάφος; Μια χαρά χωράς εκεί. Η ζωή γιατί δε σε χωρά; Πήγε κιόλας οκτώ. Καλημέρα.
Νίκος κιχεμ
3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)
Instagram: nikos_kihem