3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
Εγώ και ‘συ
Δεν σε κοιτώ.
Και τι να δω;
Πως ό,τι αγάπησα φευγιό γίνηκε μέσα απ’ το λαιμό,
στα χείλη σου πιο πέρα,
κι αντί να κλειδωθώ νοιώθω το διωγμό.
Δεν σε κοιτώ.
Και τι να δω;
Πως χαιρετώ στις κόγχες σου όλο το γαλαξία και στην κοφτή σου αναπνοή με τρώει η νηνεμία.
Δεν σε κοιτώ.
Και τι να δω;
Πως ό,τι πόθησα μαδά, δεν είναι μόνο σώμα.
Πως ό,τι πόθησες μακριά ξεφεύγει από εσένα, δεν είναι μόνο πνεύμα.
Δεν σε κοιτώ, δεν με κοιτάς μήπως και ξεχαστούμε κι ότι μας σέρνει ξέχωρα ευθύς να τ’ αρνηθούμε.
Ανάθεμα
Ανάθεμα όσους μέτρησαν το χρόνο τους με δείκτη, την ώρα τους με ζάρα.
Όσους το χρόνο μέτρησαν χωρίς το χτυποκάρδι και βλαστημώντας άφησαν μονάχη την αγάπη λέγοντας: «έχουμε καιρό για να σε ξαναβρούμε», για σένα λιγοστεύει, ανάθεμα τους όλους.
Ανάθεμα το χρόνο που μοιάζει να ‘ναι αιώνιος στη σάρκα και στα πάθη ενώ «για πάντα» είναι μόλις αυτά σβηστούν.
Ανάθεμα το χρόνο που τον μετράς με χρόνια και όχι με το φως, δεν είν’ αληθινός, μα ο εγωισμός κινεί τον λεπτοδείχτη.
Ανάθεμα, η μια στιγμή αρκεί για ολάκερη ζωή και μην την στερηθείς μετρώντας αποστάσεις, μετρώντας διαφορές.
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)
Twitter: @k1xem