του Ευθύμη Κουτσούκη (Μr EX)
Από τη μία το τελευταίο επί σκηνής μουσικό… ταξίδι των κορυφαίων, με όλη τη σημασία της λέξης, Black Sabbath, στα πλαίσια του “The End Tour” τους, από την άλλη το επίκαιρο περιεχόμενο του άρθρου που ακολουθεί, δημοσιευμένο αρχικά στο φύλλο του Εξαρχειώτη τον Απρίλιο του 2014, αποφάσισα να το παραθέσω ξανά… Με την ίδια ευχή… Λόγω και των ημερών, λοιπόν, εφ’ όλης και ΕΞώλης της ύλης… Καλή ΕΠανάσταση!
Τα πάντα σ’ αυτή τη ζωή έχουν αρχή και τέλος… Όμορφες, άσχημες, ευχάριστες, αλλά και επίπονες καταστάσεις. Όλα γεννιούνται και πεθαίνουν, έτσι απλά και ξεκάθαρα… Τόσο αληθινό, τόσο δοκιμασμένο καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ύπαρξης, τόσο γήινο… Υφίσταται όμως ακόμη μία μεγάλη αλήθεια, αυτή της αναγέννησης, της «ανάστασης», σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στη φύση. Διότι όταν κλείνει ένας «κύκλος», ανοίγει ταυτόχρονα ένας καινούριος. Τόσο ανώτερο… Λες κι ένας μαγικός «νους» πρόβλεψε ότι τα… σενάρια της ζωής δεν μπορούν να είναι σε καμία περίπτωση τέλεια, άψογα, αψεγάδιαστα… Και η εξέλιξη, η πρόοδος, η συνέχεια δεν μπορούν να περιορίζονται. Ακόμα και μέσα από τη «στάχτη» γεννιούνται «λουλούδια»… Δράττοντας την ευκαιρία, με αφορμή τις εορταστικές ημέρες που διανύουμε, πέρα από τις όποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός, η ανάγκη ειδικότερα για εσωτερική-πνευματική «αναγέννηση» μοιάζει τουλάχιστον επιτακτική στην εποχή μας. Μια εποχή απόλυτου υλισμού και «χειροπιαστών» στοιχείων γύρω μας. Ίσως γιατί, κατά κύριο λόγο, στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου ζούμε οι περισσότεροι εξ’ ημών, όλα είναι τόσο συγκεκριμένα, τόσο μορφοποιημένα, τόσο… τακτικά και «καλουπωμένα», σε σημείο που χάσαμε την έννοια της… ανομίας και της απεραντοσύνης της ψυχής μας. Αρκεί οποιοσδήποτε να αφήσει για λίγο πίσω του τα μικρά και μεγάλα «κουτιά» που τον περιβάλλουν καθημερινά, να ανέβει σε ένα λόφο της πόλης και να κοιτάξει τον ουρανό… Θα δει σίγουρα τα πράγματα διαφορετικά. Ως γνωστόν, τα πάντα αλλάζουν, αναλόγως από ποια σκοπιά και με ποια οπτική γωνία τα κοιτάς… Όσον αφορά στις δύσκολες οικονομικά και κοινωνικά χρονικές στιγμές που βιώνουμε, αναμφισβήτητα οφείλουμε όλοι μας να αναθεωρήσουμε, να ανασυγκροτηθούμε, να «αναστηθούμε», προκειμένου να απαλλαχθούμε από τα «κακώς κείμενα» και να… αναγεννηθούμε, στο μυαλό και στην ψυχή. Να ευχηθώ, λοιπόν, σε όλους καλή «Ανάσταση», ήρθε μάλλον η ώρα να κλείσει ο «κύκλος» της μιζέριας και να χαράξουμε όλοι μας μια πιο ευοίωνη, (επ)αναστατική και δημιουργική πνευματικά πορεία… Όπως αλληγορικά «προστάζουν» και οι στίχοι του ΕΞαιρετικού “Born Again” των ΕΞαίσιων “Black Sabbath”. Stay “EX”…
“As you look through my window, deep into my room
At the tapestries all faded, their vague and distant glories
Concealed in the gloom, the icy fingers of forgotten passions
Softly brushing my lips, at the tips of my primitive soul
As you look through my door, deep into my room
Can you feel the mighty wall of power, it’s waiting waiting in the glow
The distant shadows of forgotten champions, those who live in me still
And will rise when we challenge and kill
Born again, you’ll be born again
Look at this prince of evil, fighting for your mind
Fighting all priests of shame, for the thrust of my challenge is aimed
At the hearts of mutant gods, who think we’re all the same
They’re controlling our minds, and they use us for fortune and fame
As you look through my window, deep into my room
At your future and freedom, the grey and plastic retards all floating in circles
And as you taste the fruits of new sensations, softly brushing your lips
As we rise when we challenge and kill
Born again, you’ll be born again
If you want to be a king for a day, just do what I say
Everybody’s got to think like a hunter, just search for your pray
Be alive through the night and the day, just do it my way”