Ωραίες σκέψεις έγραψε ο Σοφοκλής ο τραγικός, για την άθλια την επινόηση που χρήμα ονομάστηκε.
Μεγάλο κρίμα το χαρακτηρίζει, γιατί πόλεις και κράτη αφανίζει. Τίμιους διαφθείρει και δελεάζει, πολλούς σε τυχοδιωκτισμό αναγκάζει, κι άλλους σ’ έργα ποταπά καθοδηγεί. Στους ανθρώπους, όπως γράφει, δολιότητα, ασέβεια κι απάτη το χρήμα πάντα απαιτεί κι αμέτρητους στον Άδη οδηγεί. Μα κι αν δυόμιση χιλιάδες, από τότε, χρόνια έχουν περάσει, Θεός παντοδύναμος και σήμερα το χρήμα στον Κόσμο παραμένει, όπως προστάζει η ειμαρμένη κι αμέτρητους έχει ναούς, που τράπεζες τους ονομάζουν. Αν για τη δύναμή του αμφιβολία έχεις και μερικές χιλιάδες διαθέτεις, την επόμενη δοκιμή να κάνεις:
Την ώρα που πιστοί από ναό βγαίνουν πομπή για ν’ ακολουθήσουν
όπως η θρησκεία τους το απαιτεί, εσύ απέναντί τους να σταθείς
και με χαρτονομίσματα πολλά το πλήθος να ραντίσεις.
Στη μνήμη σου, αυτό που θα γίνει, ανεξίτηλο θα παραμείνει…
Ποίημα του Ευαγγέλου Σπανδάγου