3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
Ι. Πρόσφυγας
Με βαφτίσανε πρόσφυγα μέσα στην κολυμβήθρα του κόσμου.
Γεμάτη δάκρυ, γεμάτη πόνο. Μετανάστης, αποδημητικά φτερά κομμένα, δίχως επιστροφή. Με ξεροκόμματα μεγάλωσα. Αυτά μοιράζω. Έτσι την λευτεριά ταΐζω. Πολλά δεν θέλει να στεριώσει.
Από λίγο όλοι. Κι όταν αγάπησα, Έλληνας ονομάστηκα. Κι περηφάνια μου; Να βρέχω, με το δικό μου αίμα, το γαλάζιο της θάλασσας & τ’ ουρανού. Το δικό μου αίμα, όχι των άλλων. Πρόσφυγας, μετανάστης. Τι δεν ακούς; Και τι δεν βλέπεις;
Χαμογελώ, τυφλοί, χαμογελώ, κουφοί, χαμογελώ. Και γίνομαι αναστάσεις.
ΙΙ. Πως το μπερδεύουν
Πώς το μπερδεύουν οι άνθρωποι: “Χαράζω την πορεία μου”, λένε. & βίαια χαράζουν τις καρδιές των άλλων. Πώς το μπερδεύουν οι άνθρωποι. Κι ύστερα περιμένουν να χαράξει.
ΙΙΙ. Γεωμετρία
H τέλεια ευθεία γραμμή; Μεταξύ Θάλασσας κι ουρανού. Ο τέλειος κύκλος;
Δύει κι ανατέλλει. Το τέλειο τρίγωνο; Σώμα, ψυχή & πνεύμα. Η τέλεια σπείρα;
Εγώ, εσύ. Τι εκστατική γεωμετρία Θεέ μου.
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)