του Joe Wildthing
Καταϊδρωμένη η σουρρεαλιστική αναρχομουσικοχορευτική στήλη του «ΕΞ» για άλλη μια φορά – 29η! – προλαβαίνει το «ντεντλάιν» της αρχισυνταξίας (;). Δεν έχουμε υλικό; Κάθε άλλο, έχουμε υπερβολικά πολύ για τις δυνάμεις μας.
Αλλά να βρε παιδί μου, το διαφαινόμενο νέο «σαξές στόρι» (σσ. όχι σασέξ ή έστω σάσεξ – Sussex) μας έχει υπερενθουσιάσει και έχουμε κατεβάσει τα κομπιουτεράκια για να υπολογίσουμε τα κέρδη μας στο συνταξιοδοτικό και τους λογαρισμούς. Χλιδή! Θα πεθάνουμε γράφοντας δισκοκριτικές! (Δεν είμαστε στήλη πολιτικού σχολιασμού βέβαια, αλλά αυτοβιογραφικό πόνημα…) Για την ώρα δείτε μερικές νέες δισκογραφικές απόπειρες, τωρινές ή αναμενόμενες το καλοκαιράκι.
KLAUS JOHAN GROBE – Spagat der Liebe LP (Trouble in Mind Records)
Φτου ξελευτερία! Το Ελβετικό ντουέτο στο φετινό του δεύτερο άλμπουμ αποφασίζει να πάψει να απασχολείται με το ποια ετικέτα θα του κοτσάρουν οι απανταχού μουσικογραφιάδες ή με το αν θα γίνουν ‘darlings’ μιας ανθυποσκηνής και του αφοσιωμένου σε αυτήν ακροατηρίου και ακούγεται πια απελευθερωμένο από αισθητικά σύνορα και φράκτες. Στο “Spagat der Liebe” για τους γνωρίζοντες την προϊστορία τους κάπου στο βάθος διακρίνεται ένα υπόστρωμα από τη 70s kraut ηλεκτρονική συνταγή του πρώτου δίσκου, αλλά έχουν πια φορτώσει από πάνω χωρίς πολλή περίσκεψη αλλά με πάρα πολλή έμπνευση επιρροές από την «ανεξάρτητη» synth-pop των 80s και των 90s δημιουργώντας ένα ασυνήθιστα φρέσκο και ενδιαφέρον μπουκέτο τραγουδιών που μπορεί να αφορά τόσο εκείνους που έχουν με τις δεκαετίες συλλέξει ποικίλες μουσικές εμπειρίες «υψηλής» αισθητικής αλλά την ίδια στιγμή και τους χτεσινούς που χτίζουν προσωπική αισθητική δίσκο με το δίσκο μέσα στον 21ο αιώνα.
OCTOPUS SYNG – Hollow Ghost/Rochelle Salt LP (Mega Dodo Records)
Στο πέμπτο άλμπουμ των Barrett-ικών Φιλλανδών νεοψυχεδελικών μουσικών η γνωστή από τις προηγούμενες δουλειές τους μελαγχολική, μυστήρια, αμυδρά φωτισμένη ατμόσφαιρα μπορεί να επιβιώνει ακόμη και να δίνει το γενικό τόνο, ωστόσο διανθίζεται πιο έντονα απ’ ό,τι πριν με flower pop μελωδίες, οι διάρκειες των κομματιών μικραίνουν (και άρα τα τραγούδια πολλαπλασιάζονται) με αποτέλεσμα το σύνολο να ακούγεται πιο πολύχρωμο και να αναδεικνύει καλύτερα τον πλούτο αναφορών και επιρροών, τη μουσική καλλιέργεια και την ποικιλία διαθέσεων του γκρουπ, ενώ ταυτόχρονα ο ήχος τους ακούγεται σχετικός με το σήμερα και δεν αρκείται στην απομίμηση του παρελθόντος, όπως γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις των ομοτέχνων τους. Τι κρίμα που οι Octopus Syng είναι ακόμη κτήμα των λιγοστών επαϊόντων;
VASIL HADŽIMANOV BAND – Alive LP (MoonJune Records)
Η μπάντα του Σέρβου κημπορντίστα Vasil Hadžimanov κάνει το διεθνές της ντεμπούτο με αυτό το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ στη MoonJune, έκτο συνολικά στη 15χρονη καριέρα τους. Το υλικό του δίσκου αναδεικνύει ένα πολύ ώριμο και κατασταλαγμένο σχήμα με αναγνωρίσιμο μουσικό στίγμα που συνδυάζει με μοναδικό τρόπο prog/jazz, σύγχρονη ευρωπαϊκή avant garde και βαλκανικά – και όχι μόνο – ethnic στοιχεία. Η ηχογράφηση της μπάντας μπροστά σε ακροατήριο όχι μόνον δεν αδυνατίζει τα επιχειρήματα υπέρ της αλλά αντίθετα τα ενισχύει ιδιαίτερα, γιατί τίποτε δεν φαίνεται να περιττεύει στους συγκρατημένους αυτοσχεδιασμούς των μουσικών, δεν υπάρχει «λάθος» και το αποτέλεσμα είναι καλύτερο από αυτό που θα έδιναν ίσως βδομάδες στο στούντιο. Κι αυτό ως γνωστό μόνον φοβερές μπάντες το καταφέρνουν. To “Alive” είναι το ηχητικό ντοκουμέντο μιας μπάντας στο peak της.
10Code – Swiftlets LP (ανεξάρτητη παραγωγή)
Το πρώτο άλμπουμ της ελληνικής μπάντας είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Παρά το γεγονός ότι ακούγοντας το “Swiftlets” σχεδόν αυτόματα σου έρχεται στο μυαλό ο πολύ γνώριμος ήχος του βαρέος grunge των 90s (Soundgarden κ.τ.λ.) που ομολογουμένως έχουμε μπουχτίσει ν’ ακούμε, ωστόσο στην περίπτωση των 10Code αυτό το στοιχείο ελάχιστα ενοχλεί. Καλοπαιγμένα μελωδικά κομμάτια και βαρειά grooves, με εξαιρετικά φωνητικά και αψεγάδιαστη παραγωγή δίνουν την εντύπωση μιας «παλιότερης» μπάντας, απ’ αυτές που φαινομενικά έχουν τα νέα κομμάτια πάντα στο μανίκι τους και κινούνται με επαγγελματική ακρίβεια, σαφής ένδειξη ότι οι άνθρωποι που σκαρφίζονται αυτές τις μουσικές γνωρίζουν τις επιρροές τους απέξω κι ανακατωτά και κινούνται βασισμένοι σ’ αυτές με άνεση. Φαντάζομαι ότι αν και το “Swiftlets” βγήκε σχεδόν στην αυγή της χρονιάς, δεν θα έχει τελικά μεγάλο πρόβλημα να καταταχθεί ανάμεσα στους καλύτερους φετινούς δίσκους εγχώριας παραγωγής. Το θέμα τώρα είναι η συνέχεια…
Το έχετε καταλάβει. It’s only rock’n’roll but we like it.