Στον αγαπημένο μου φίλο Γιάννη
Μια φορά και ένα καιρό, σε ένα όχι μακρινό παρελθόν, σε μια μυθική χώρα που ονομαζόταν Εξάρχεια, ζούσε ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα. Το βασίλειό τους δεν ήταν καθόλου συνηθισμένο, μιας και οι υπήκοοί του ήταν γάτες… Για όλες και όλους εμάς που αγαπάμε τα ζώα ήταν ένας μικρός παράδεισος καλοσύνης και αγάπης. Ποτέ δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι κάτι θα πήγαινε στραβά. Μία σκοτεινή μέρα ο θάνατος πήρε μακριά την βασίλισσα. Ο βασιλιάς και ο ίδιος άρρωστος , απαρηγόρητος και πονεμένος δεν άντεξε να ζει χωρίς την αγαπημένη του και ένιωθε να χάνει και ο ίδιος την μάχη με τον πιο ζοφερό αντίπαλο. Έπρεπε να πάρει μία απόφαση με σοφία και αγάπη. Αγάπη για τις υπηκόους του και αγάπη για τους ανθρώπους του. Και τότε ο σοφός βασιλιάς έκανε την επιλογή του. Άφησε κληρονόμο του και συνεχιστή του έργου του τον ευγενικό πρίγκιπα. Όταν έφυγε, αγκαλιά με τα αγαπημένα του γατοπαιδάκια και τους δικούς του ανθρώπους, ήξερε μέσα του βαθιά ότι είχε κάνει την σωστή επιλογή… Ο ευγενικός πρίγκιπας πάντα χαμογελαστός, έδωσε όλη την αγάπη και την αφοσίωσή του στο ζωο-βασίλειό του. Η Μπίλιω, ο Πίσσας και άλλοι γατουποικόοι προστέθηκαν ζώντας μια βασιλική ζωή. Ο Σπότυ και ο Βασιλάκης συνεχίζουν πάντα να βρίσκουν φιλοξενία, ένα πιάτο φαγητό και πολύ, πολύ αγάπη. Πάντα με χαμόγελο, καλή διάθεση, ευγένεια και καλοσύνη υποδέχεται τους ανθρώπους που τον επισκέπτονται για να αγοράσουν τα απαραίτητα για τα δικά τους ζωάκια και τα αδεσποτάκια. Και μην ξεχνάμε την Ιφιγένεια, την πάντα καλοσυνάτη συνοδοιπόρο του στην διοίκηση του μικρού γατοβασιλείου στα Εξάρχεια. Για όσες και όσους δεν κατάλαβαν μιλάω για τον φίλο μου τον Γιάννη. Αν έχετε επισκεφτεί το κατάστημά του στην Τοσίτσα, καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά, τι εννοώ..
ΥΓ: Λίγο άσχετο. Ο γλυκός τριποδάκος Τόμμυ έγινε μόνιμος κάτοικος Εξαρχείων. Οι γειτόνισσες μου τελικά δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στην γοητεία του και τον υιοθέτησαν.
Εύη Βρέττα