του Joe Wildthing
Σωτήριον (;) έτος 2021. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έχω την εντύπωση ότι γίνεται όλο και πιο περίεργη, ηλεκτρισμένη (γιατί άραγε;!).
Είναι πιθανό ότι κλείνει ένας μεγάλος κύκλος, αυτός που ξεκίνησε μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο, και όλα είναι πια πιθανά. Ίσως το μόνο που θα επιβιώσει από αυτήν τη «χρυσή» εποχή είναι η μουσική της, που ωστόσο αφορά σήμερα όλο και λιγότερους ανθρώπους. Τα computers έχουν -μεταξύ όλων των άλλων- αλώσει τη mainstream / μαζική μουσική παραγωγή, όμως βρίσκουμε και πάντα θα βρίσκουμε ανθρώπινη μουσική ν’ ακούμε. Δεν είναι όλοι δα πνευματικά νεκροί. Οπότε το ‘good stuff’ συνεχίζεται…
TWELVE THOUSAND DAYS – “Field’s End” {Final Muzik}
O Martyn Bates (EYELESS IN GAZA) και ο Alan Trench (ORCHIS, TEMPLE MUSIC, HOWLING LARSONS, BLACK LESBIAN FISHERMEN) επιστρέφουν δύο χρόνια μετά το “Insect Silence” με έναν νέο – πέμπτο – συνεταιρικό δίσκο που ίσως είναι και ο πιο κατάλληλος για τους νέους τους ακροατές ως εισαγωγή στη δουλειά τους. Νέα τραγούδια που έγραψαν οι δυο τους αλλά και διασκευές – από τη λιγότερο γνωστή παρακαταθήκη της παλιάς βρετανικής φολκ (Vashti Bunyan, Βob Pegg και Alasdair Clayre) μέχρι τους Black Sabbath (!) – δημιουργούν ένα ενιαίο μαγικό «ψυχεδελικό» φόλκ πρόγραμμα που σε απορροφά και σε συναρπάζει. Παίζει να είναι ο πιο «εύκολος» αλλά ταυτόχρονα και ο καλύτερος μέχρι στιγμής δίσκος τους. Τους ίδιους πάντως και το μουσικό τους όραμα, όπως το γνωρίζουμε από τις δουλειές τους ανά τις δεκαετίες, τους εκφράζει απόλυτα.
NOISS – “Deafening” EP {Noiss/Minimal Chords}
Από το επαρχιακό Chambery στη Γαλλία οι Noiss είναι ένα ξεκάθαρα πολύ ταλαντούχο neo-grunge τρίο, που διψά και – νομίζω – δικαιούται ευρύτερη αναγνώριση. Τα πέντε τραγούδια του καινούργιου τους EP είναι εύγλωττες αποδείξεις γι’ αυτό, όπως και ό,τι προηγούμενο δείγμα της δουλειάς τους έχω ακούσει. Σε ένα είδος μουσικής που έχει «τρέξει» πια για τρεις δεκαετίες και έχει ενσωματωθεί πλήρως στα ακούσματα της νέας γενιάς του ροκ ακροατηρίου, είναι δε ταυτόχρονα αρκετά απλό και γνώριμο στους μουσικούς, το να κεντρίζεις το ενδιαφέρον του ακροατή σου με πέντε στα πέντε τραγούδια είναι οπωσδήποτε αξιόλογο και αξιοπρόσεκτο. Οπότε…
WEDGE – “Like No Tomorrow” {Heavy Psych Sounds}
Οι Βερολινέζοι hard rockers στον τρίτο δίσκο τους κινούνται πλέον με χαρακτηριστική άνεση μεταξύ πρώιμων Deep Purple και ψυχεδελικού γκαράζ από τα 60s, δείχνοντας ότι αισθάνονται πολύ όμορφα να ζουν και να αναπνέουν στο παρελθόν. Δεν το μελετάνε πια, έχουν πάρει τη χρονομηχανή, πήγαν πίσω κι έχουν εγκλιματισθεί στην ατμόσφαιρά του πλήρως. Μας καλούν δε κι εμάς μέσα από τους στίχους των τραγουδιών τους (“Computer”) να παρατήσουμε τις τωρινές ασχολίες μας και να τους ακολουθήσουμε κάνοντας βουτιά στο κλασικό ροκ. Άλλο που δε θέλαμε… Φύγαμε!
Συνέχεια στον επόμενο «ΕΞ».