του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Παραπολιτικό του παραλόγου…
Σύντομο (σ.σ. κατ’ ΕΞ-αίρεση όχι και τόσο), καυστικό, γεμάτο νοήματα, τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Εμπνευσμένο από την επικαιρότητα. Αυτό είναι το παραπολιτικό. Το παράλογο, το βιώνουμε.
Δεν επιθυμώ να ρωτήσω τίποτα και κανέναν για αυτό το φύλλο. Θέλω απλά να εκθέσω σκέψεις, απρογραμμάτιστες κι αυθόρμητες. Η έκδοση του Εξαρχειώτη είναι περιοδική, διμηνιαία, εξού διάφορα και τα ερεθίσματα.
Καραντίνα, ημικαραντίνα, κλείστε μου καμιά καμπίνα. Να την κάνω για κανένα ψηλό βουνό. Να μην τους βλέπω και να μην τους ακούω. Πολιτικούς και ειδικούς, οι οποίοι μιλάνε για το υπέρτατο αγαθό της υγείας και τους ανθρώπους, σα να πρόκειται για πιόνια σε παρτίδα σκάκι. Μια παρτίδα, που ξεκινά ξανά μανά από την αρχή, με φρέσκους κανόνες και περιορισμούς, κατά το δοκούν… Δεν κατηγορώ συνολικά επιστήμονες κι όλο το πολιτικό σινάφι. Θεωρώ πολλούς όμως συνυπεύθυνους για συμμετοχή, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, σε ένα γαϊτανάκι συμφερόντων, εγωισμών και προσωπικών προσεγγίσεων. Πατώντας πάνω στην αδιαμφισβήτητη -όποια κι αν είναι εντέλει- επικινδυνότητα του Κορώνα. Λάθη, αναδιατυπώσεις, ανασχεδιασμοί, ερμηνείες και θέσεις, που αλλάζουν σα σελίδες ενός κακογραμμένου βιβλίου, δίχως συνοχή και νόημα. Τα λάθη είναι ανθρώπινα και θεμιτά, αλλά η βλακεία ακατανίκητη… Την υγειά μας πάνω απ’ όλα. Αυτό όμως δε σημαίνει να καταπίνουμε αμάσητο, ό,τι σερβίρουν, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Αναλύσεις επί αναλύσεων μην αναμένετε εδώ, σκεφτείτε, ψαχτείτε, όχι ως πρόβατα ή συνωμοσιολόγοι. Υπάρχει κι άλλο είδος. Εξάλλου, είπαμε, παραπολιτικό…
Δεν χρειάζεται να τονίσω (σ.σ. για όσους με γνωρίζουν) την ευαισθησία μου πάνω σε θέματα όποιας αδικίας κι εκμετάλλευσης απέναντι σε όλους, δη όσον αφορά σε παιδιά και γυναίκες. Καθώς και την ανάγκη για ουσιαστική απόδοση ευθυνών και Δικαιοσύνη. Ακλόνητα κι έμπρακτα δίπλα σε κάθε θύμα, πάσης φύσεως. Ρητά κι αμετάκλητα. Γι’ αυτό φτάνει με τη δήθεν συμπόνια πλήθους “ειδικών” του πληκτρολογίου και των ΜΜΕ, που επαναφέρουν λόγου χάρη, στο ναό της δημοτικότητας, δημοσιότητας και των… κλικ, παλαιότερες-γνωστές ειδήσεις ως νέες, ντύνονται και στολίζονται αστραφτερά, ώστε το ψηφιακό δάκρυ να γράψει καλύτερα… Αυτό δεν είναι ανθρωπισμός, δεν σημαίνει ενσκήπτω στο πρόβλημα του άλλου. Είναι τουλάχιστον υποκρισία, “αγιοποίηση” του εαυτούλη μου και ξεπούλημα της αξιοπρέπειας. Ο πόνος δεν κρεμιέται σε μανταλάκια. Βλέπω και σε αρκετούς κοινά στοιχεία με τον κινηματογραφικό “Hannibal”. Και για εκείνους που αρέσκονται να αναλώνουν άπλετο χρόνο σε αέναους σχολιασμούς, σε social κ.τ.λ., για τα αυτονόητα, αν δηλαδή ο παιδόφιλος ή ο βιαστής είναι καταδικαστέοι υπάνθρωποι, μάλλον οφείλετε μια ενδοσκόπηση στο άτομό σας, μιας αφενός τσιμπάτε στην ηλεκτρονική εμπορευματοποίηση των πάντων κι αφετέρου καλύπτετε προσωπικά σας κενά. Προτροπή προς χρήση του… καθρέφτη για όλους μας. Καλύτερα να τον κοιτάμε πιο συχνά, δείχνει, μεταξύ άλλων, την καμπούρα και τα σκοτάδια μας, εφόσον τον προσέξουμε… Ηθικά προτιμότερο και βοηθά επιπλέον στο να ξεπιανόμαστε από το συνεχές καλαμοκαβαλίκεμα… And justice for all!
Ίντερνετ… Σιγά μη και δεν το σχολίαζα. Στο μαγικό και κατά κύριο λόγο ωφέλιμο κόσμο του διαδικτύου, έχουμε και την υπερβολική, εγωκεντρική και στο βάθος του χρόνου άσκοπη χρήση του. Όσες φωτό, καυτές ή “σοφιστικέ”, κι αν ανεβάσεις, είτε συνοδεύονται με κάποια φιλοσοφική ρήση ή ευφυολόγημα, προκειμένου να μας πείσεις ότι είσαι ωραία/-ος, ταυτόχρονα όμως και σπεπτόμενη/-ος, είτε με μια… βαρυσήμαντη δήλωση, εν κατακλείδι, αφόδευσε η φοράδα στο αλώνι. Κανείς δε νοιάζεται, κανείς, πέρα από τα λίγα δεύτερα της φαινομενικής προσοχής που θα λάβεις, δεν ενδιαφέρεται. Ούτε θα θυμάται κάτι μετά από λίγο. Για ποιο λόγο άλλωστε; Το κάνει η πλειοψηφία. Μας ενημερώνει τι έφαγε, τι είδε, που ξάπλωσε, που έκατσε, πόσο καλά γνωρίζει και κάνει σχεδόν τα πάντα, πως και τι… Επί παντός στητού. Διότι είμεθα πανεπιστήμονες. Θα ΄θελες. “Πανημιμαθήμονες” (σ.σ. όχι ημιμαθείς, έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο) είμαστε. Και λάτρεις της αυτοπροβολής. Και του γελοίου, του trendy, του ηλίθιου και του φθηνού. Με κάθε κόστος {όσοι τυχόν θιχτείτε, καλώς θα πράξετε, είναι άτιμες οι “Ερινύες” -σε έναν ιδανικό κόσμο-}. Έτσι μας έμαθαν, τοιούτως μας γαλούχησαν, αυτό μας πρόβαλαν, τόσο και τόσα χρόνια. Σ’ αυτό το σημείο αναφοράς όμως μπορείς να ξεχωρίσεις. Όταν δεν μπαίνεις στην κονσέρβα τους. Όταν δεν φακελώνεις αυτοβούλως κι απόλυτα τη ζωή σου. Δωρεάν κιόλας. Δίχως να λάβεις καν ένα “ευχαριστώ” από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Α, ναι. Ξέχασα. Έχεις τα likes. Μην ξεχάσεις να τα εισπράξεις στην πόρτα… Φεύγοντας. Ξέρω, είναι το εύκολο. Όλοι το κάνουμε. Όλα χρειάζονται. Με μέτρο όμως. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή, εκτός από τις αναρτήσεις-δημοσιεύσεις. Βαθιά μέσα σου είσαι βέβαιος ότι στη σούμα, ακόμη και της ημέρας, δεν έχει καμία μα καμία σημασία. Για του λόγου το αληθές, στην πραγματική ζωή σου, αποξενώνεσαι. Θυμάσαι; Aυτή, την αληθινή. Με σάρκα και οστά. Με την αληθινή επικοινωνία, με την πραγματική, ζωντανή συνομιλία και τριβή. Και μη μου πεις πως αυτό συμβαίνει τώρα εξαιτίας του Κορώνα. Έχει ριζώσει μέσα σου πολύ νωρίτερα. Τώρα μεγιστοποιείται. Γι’ αυτό και σταδιακά ξεχνάς ακόμη και βασικούς κανόνες συμπεριφοράς. Ξεχνάς να κρατάς το λόγο σου. Να είσαι συνεπής. Μήπως γιατί μπροστά σου δεν βλέπεις τον άνθρωπο, αλλά κατά βάση μια οθόνη; Mήπως αυτό θέλει η κάθε μορφή εξουσίας; Mήπως θέλεις να μου πληκτρολογήσεις κάτι αυτή τη στιγμή, αντί να μου μιλήσεις…;
Εξουσία και βία… Τι να λέμε τώρα; ΈΞω από τα κλισέ και τα ευκόλως εννοούμενα περί καλών & κακών “μπάτσων” και πολιτικών… Όλα αυτά τα είδα με τα μάτια μου στο δρόμο από πολύ μικρή ηλικία κι απομονώνω το εξής μόνο εδώ: Σαν πείραμα, και μόνο θεωρητικά, θα έδινα αν μπορούσα την άδεια-εξουσία σε όλους να “ξεσπάσουν” για 5′ λεπτά, έστω και λεκτικά, κρυφά και δίχως συνέπειες, πάνω σε κάποια αθώα ψυχή. Θα έτριβες τα μάτια σου, βλέποντας πόσοι, ελάχιστοι, δεν θα άρπαζαν την ευκαιρία… Τι να εξηγούμε λοιπόν περί διαφοράς μπάτσου κι αστυνομικού; Αν είναι αυτό μόνο το θέμα της καταπιεστικής εξουσίας που δέχεσαι σε όλες σχεδόν τις πτυχές της ζωής σου, τότε κάτσε να σε “αφυπνίσω” λίγο. Τσέκαρε τους φόρους σου, την καταπάτηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σου, τον έλεγχο που δέχεσαι καθημερινά στη ζωή σου, την καθοδήγηση που κι εσύ τροφοδοτείς, ενημερώνοντάς τους για κάθε πτυχή της ύπαρξής σου. Το μέλλον που σου ετοιμάζουν… Η εξουσία (σ.σ. εννοιολογικά η δυνατότητα της επιβολής) και η άκρατη βία είναι διαχρονικές, συχνά ταυτόσημες, και “χάνονται” μέσα στους αιώνες. Πρώτη φορά όμως στη σύγχρονη ιστορία είναι τόσο πολύπλευρες και ύπουλες… Μόνο ο δημιουργικός νους μπορεί να σώσει.
Δημιουργικός νους… Τον έχεις. Όλοι μας τον έχουμε. Κάτι μπορείς να κάνεις. Να φτιάξεις. Να δημιουργήσεις. Από κάπου να εμπνευστείς. Να πεις όχι στα τετριμμένα. Συγκριτικά με άλλα μέρη του πλανήτη μας, όπου κυριαρχούν απολυταρχικά καθεστώτα και… τριτοκοσμικές καταστάσεις (σ.σ. θα σοκαριστείς, αν ψάξεις το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που πραγματικά δεινοπαθεί), έχεις τα μέσα και την ευμάρεια να μάθεις, να μορφωθείς, να βελτιωθείς, να απολαύσεις γνώσεις κι εμπειρίες, να εξελιχθείς και να αφήσεις κι εσύ ένα στίγμα. Κάτι όμορφο, μικρό ή μεγάλο. Η μόνο προϋπόθεση: Σκέψου και δράσε ελεύθερα. Κρίνε και φίλτραρε. Έχεις τόση δημιουργία μέσα σου, που θα μελαγχολούσες με τη συνειδητοποίηση του χρόνου, τον οποίο άφησες ανεκμετάλλευτο. Είπαμε, όλα χρειάζονται. Όχι όμως μόνο τα εύκολα και τα στημένα. Προσπάθεια και θέληση φίλε μου. Και πολύ χαμόγελο. Και γέλιο. Και τρέλα. Αυτό κάνω κι εγώ. Και στο τέλος ας μας πουν τρελούς ποιητές… Τουλάχιστον εμείς θα είμαστε “ποιητές”…
Επειδή το επόμενο φύλλο θα κυκλοφορήσει μετά το Πάσχα, τις ΕΞ-αιρετικές ευχές μου στους απτόητους μαθητές μου, στους αγαπημένους φίλους, συναδέλφους και δικούς μου ανθρώπους, σε όλους εσάς με τις ΕΞαίσιες προθέσεις για μια πραγματική επ-Ανάσταση (σ.σ. όχι ψεύτικη και μουσαντένια)! Καλή Λευτεριά! Όχι τη φαινομενική, με το που βγούμε τύποις από την κορωνοκατάσταση. Μη γελιέστε… Η πραγματική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ θέλει αγώνα. Κι όσο πιο πολύ στερείται από τον κόσμο, απαιτεί μεγαλύτερες θυσίες από τον καθένα μας. Stay EXtraordinary, stay EXcellent, stay “EX”…!
Yγεία, ασφάλεια, δύναμη! Όλα ΈΞοχα θα πάνε 😉