του Joe Wildthing
Τελευταίο φύλλο πριν τις βουτιές και το Γκουντ Σταφ έχει ακόμα να σας προτείνει μερικούς νέους δίσκους. No rest for the wicked, που λένε. Επίσης να προτείνουμε και αρβύλες στην παραλία – flashback από την εποχή του πανκ που ξενίζει τους σημερινούς ‘trendy’ νέους, hipsters και λοιπά παιδάκια που έχουν ακόμη πολλά να μάθουν για τον κόσμο στον οποίο αμέριμνα περπατούν. Α και να μην ξεχάσουμε να ευχηθούμε καλό κατευόδιο στην ψυχή του μακαρίτη Alan Vega που αυτές τις μέρες φτερουγίζει πάνω από τα κεφάλια μας. Αλλά ας γίνουμε πρακτικοί:
SAVOLDELLI, CASARANO, BARDOSCIA – The Great Jazz Gig in the Sky (MoonJune Records)
Ο πολύ δημιουργικός ιταλός τραγουδιστής Boris Savoldelli στην έκτη του δισκογραφική έξοδο «διαβάζει» με το δικό του τρόπο ολόκληρο το “The Dark Side of the Moon” των Pink Floyd. Με έναν κοντρα-μπασίστα, ένα σαξοφωνίστα και μπόλικα ηλεκτρονικά βοηθήματα παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική σκοτεινή πλευρά της σελήνης με τζαζ και έντονη προσωπικότητα.
PAUL HAYWORTH – Coastal Legends (Electrocuted Wilma Tunes)
O τάφος του θρυλικού αγγλοσάξονα βασιλιά Raedwald στην Ανατολική Αγγλία, οι τελευταίες μάχες της Βοαδίκειας και των Ικένων κελτών εναντίον των Ρωμαίων, ο θρύλος της ‘lizard queen’ που κάνει μάγια και πίνει ανθρώπινο αίμα, ο γοργόνος του Orford και οι λόφοι των γιγάντων Γωγ και Μαγώγ στην εξοχή του Cambridge, μεταξύ άλλων ιστοριών γοτθικής βρετανικής μυθιστορίας, είναι το αντικείμενο των τραγουδιών της νέας συλλογής του άγγλου heavy ψυχεδελικού κιθαρίστα και τραγουδοποιού Paul Hayworth. Αν σας πω ότι ξέρει να γράφει και τραγούδια, χρειάζεστε και τίποτε άλλο;
ZHONGYU – Zhongyu (MoonJune Records)
H εκτεταμένη χρήση του κινέζικου zither, γκουτσένγκ, από τον βασικό συντελεστή των Zhongyu, τον αμερικανό μουσικό και συνθέτη Jon Davis δίνει σαφώς ένα έντονο χρώμα Άπω Ανατολής στο πόνημά τους αλλά μη φανταστείτε ένα δίσκο ethnic μουσικής. Περισσότερο πρόκειται για ένα μίγμα εκλεκτικής τζαζ (George Russell και ηλεκτρικός Miles Davis), King Crimson και ευρωπαϊκού zeuhl (Univers Zero κ.τ.λ.) και μάλιστα σε παραγωγή Steve Fisk και συμμετέχοντες τους αγαπημένους prog/jazz rockers Moraine. Έχει και η μη απλή και άδολη (που λένε) ποπ τις χαρές της.
THE WEAD – By the Whey / And I and She (Slovenly Records)
1966. Μια ανορθόγραφα προχωρημένη ως προς το όνομα νεανική μπάντα μπαίνει στο στούντιο, γράφει δύο κομμάτια και φτιάχνει μερικά acetates. Περί παραγωγής σε βινύλιο ούτε λόγος… Συνηθισμένη ιστορία, έτσι δεν είναι; Μισόν αιώνα αργότερα ένα από τα προαναφερθέντα acetates φτάνει στα χέρια του Tim Warren, μεταφέρεται σε σύγχρονο master και κυκλοφορεί σε βινύλιο. Ε τι το περίεργο, θα πείτε; Έχει ξαναγίνει. Λοιπόν απλά νομίζαμε ότι τα γκαράζ άγνωστα διαμαντάκια από τα 60s είχαν αρχίσει να εξαντλούνται. Έλα όμως που δεν είναι έτσι;
PSYCHOYOGI – Shrine (ανεξάρτητη παραγωγή)
Leftfield. Να μια ωραία αγγλική λέξη που ταιριάζει γάντι συνήθως στις προτάσεις μας. ‘Leftfield punk jazz’ λένε ότι παίζουν και οι βρετανοί Psycho-yogi, ε να μην τους συμπαθήσουμε; Λονδρέζικο τρίο οι …yogi, που προωθούν μόνοι τους τις δουλειές τους και δεν πολυασχολούνται με ετικέτες, παίζουν εντελώς μη χαρακτηριστικά για τη – νεαρή – ηλικία τους ένα αλλόκοτο στο αυτί του αδαούς ακροατή συνδυασμό prog rock της ιστορικής σκηνής του Canterbury και RiO (Rock in Opposition). Δεν ακούγεται πολύ καλοκαιρινό, φαντάζομαι, σε πολλούς αλλά δώστε του μια ευκαιρία την ώρα της μεσημεριανής σιέστας κάτω από μια δροσερή σκιά με μια μπύρα στο χέρι…
Με αυτές τις ευχάριστες σκέψεις, εύχομαι σε όλους καλό θέρος. Ραντεβού (rendezvous) από Σεπτέμβρη…