Στον απόηχο της Παγκόσμιας Ημέρας Καταναλωτή (15 Μαρτίου) είναι προφανές ότι η έγνοια μας για τα δικαιώματά μας ως καταναλωτές οφείλει να υπάρχει όλο το χρόνο.
Έγνοια και διαρκής προσπάθεια ώστε να μπαίνουν στο πιάτο μας οικονομικές και αγνές πρώτες ύλες όπως τις δίνει η γη… και όχι περίεργα σκευάσματα και προϊόντα πειραμάτων.
Ο άνθρωπος διατρέφεται για να ζήσει… αλλά να ζήσει καλά. Υπό κανονικές συνθήκες η διατροφή αποτελεί το θεμελιακό συστατικό της υγείας μας. Ας απαιτήσουμε λοιπόν την υγεία μας χτυπώντας τα συμφέροντα όσων πλουτίζουν ταΐζοντάς μας σκουπίδια.
Παγκόσμιες εταιρείες αναζητώντας μικρότερο κόστος, προς όφελος δήθεν των καταναλωτών τροποποιούν μηχανικά τους παραδοσιακούς σπόρους και ληστεύοντας την τεχνολογία της φύσης, κατοχυρώνουν σαν πατέντα καρπούς και ζώα. Αυτό οδηγεί σε πλήρη εξάρτηση τους γεωργούς, τους γεωεπιστήμονες, τους εμπόρους από ελάχιστες εταιρείες, που ελέγχουν τα πάντα. Αποτέλεσμα αυτού σε δεύτερη φάση είναι να αυξάνουν τις τιμές των προϊόντων, για να αυξήσουν τα υπέρογκα κέρδη τους οι εταιρείες.
Ταυτόχρονα αυτή η συγκέντρωση του ελέγχου έχει καθοριστική επίπτωση στην αύξηση της ανεργίας, της αισχροκέρδειας, της ακρίβειας, την δημιουργία των μεταλλαγμένων και της πτώσης της ποιότητας των τροφών.
Οι μεγάλες αυτές βιομηχανίες παρασκευάζουν για τις «μάζες» σύνθετα φαγητά, δίνοντας παραδοσιακές ονομασίες, που οι πολιτείες επέτρεψαν, παραλλάσσοντας τα συστατικά τους, χρησιμοποιώντας όλο και περισσότερο τεχνητά χημικά πρόσθετα τροφίμων, χειροτερεύοντας έτσι την ποιότητά τους.
Άραγε γιατί ονομάζονται γιαούρτια αυτά που παρασκευάζονται από γελαδινό γάλα, ενώ η «φέτα» που παρασκευάζεται από γελαδινό γάλα ονομάζεται λευκό τυρί;
Γιατί ονομάζεται ψωμί το προϊόν αλευριού, που αντί για μαγιά που προέρχεται από το ίδιο το στάρι (ξινό προζύμι), χρησιμοποιούνται άλλες μαγιές που βγάζουν γλυκό αλευροκατασκεύασμα; Επειδή ακριβώς δεν έχει οριστεί από την πολιτεία το προϊόν με την χρήση του μετατροπέα, δηλαδή της μαγιάς και των συστατικών της πρώτης ύλης.
Η πολιτεία κάνοντας τα στραβά μάτια στην κερδοσκοπία, που θέλει να πλουτίσει εξαπατώντας τον καταναλωτή, την αφήνει να χρησιμοποιεί το ίδιο παραδοσιακό όνομα σε προϊόντα, που ελάχιστη σχέση έχουν με το πατροπαράδοτο αγαθό.
Έτσι με το ίδιο όνομα ονομάζονται εντελώς και σαφώς διαφορετικά μεταξύ τους προϊόντα, καταστρέφοντας κυρίως την φήμη τους και την περίφημη μεσογειακή διατροφή και δίαιτα. Εκπαιδεύουμε την νεολαία μας να μην της αρέσει το ψωμί, άλλωστε τέτοιο «ψωμί» τι να το κάνει; Και κυρίως να τρώει «ψωμί» που παχαίνει!
Η παγκόσμια βιομηχανία μεταλλαγμένων επέβαλλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη χώρα μας την αξίωσή της το μεταλλαγμένο είδος να θεωρείται ίδιο προϊόν με το φυσικό είδος. Έτσι νομοθετικά το μεταλλαγμένο καλαμπόκι τιμολογείται με τον ίδιο κωδικό με το φυσικό καλαμπόκι και η περίφημη ιχνηλασιμότητα των μεταλλαγμένων πάει στις καλένδες.
Το σημερινό πρόβειο γιαούρτι, ακόμη και με την «άσχετη» μαγιά του, έχει ισορροπημένη σχέση πρωτεϊνών με άμυλα (περίπου 6%). Το αγελαδινό γιαούρτι, που μας επέβαλαν οι «καουμπόηδες», έχει διπλάσιο τουλάχιστον άμυλο από πρωτεΐνες και περισσότερες δυσανεξίες! Για να μην μιλήσουμε για το φυσικό πρόβειο γιαούρτι της Κρήτης του 19ου αιώνα, που είχε περισσότερες πρωτεΐνες από άμυλα. Άσε δε το φυσικό ξινόγαλο, που η νέα μας γενιά μαθημένη στα γλυκά τρόφιμα και τις επεξεργασμένες γεύσεις, αρνείται να γευθεί, είναι σχεδόν πρωτεϊνούχο.
Το ίδιο και στο παραδοσιακό ψωμί. Το φυσικό ξινό προζύμι σταριού, μετατρέπει τα άμυλα και έτσι η σχέση πρωτεϊνών με αμύλων είναι ισορροπημένη. Επίσης δεν είναι σαν σφουγγάρι να ρουφά τις σάλτσες και τα λίπη. Αντίθετα το σφουγγαρένιο φουσκωτό αλευροκατασκεύασμα, που ονομάζεται σήμερα ψωμί, έχει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό αμύλων και γλουτένης, που όταν περισσεύουν στον οργανισμό μας μετατρέπονται σε λίπος και στοκάρονται!
Με όλα αυτά, με τα συνεχόμενα διατροφικά σκάνδαλα και με τον πλημμελή κρατικό έλεγχο της διατροφής μας, οι καταναλωτές ανησυχούν πολύ. Η πολύ χαμηλή ποιότητα των ευρέως διαδεδομένων συμβατικών προϊόντων, με την ασύδοτη και ανεξέλεγκτη χρησιμοποίηση των μεταλλαγμένων χωρίς σήμανση και ιχνηλασιμότητα, ιδιαίτερα στις ζωοτροφές, τους φοβίζουν.
Τα βιολογικά προϊόντα καθημερινά γίνονται όλο και περισσότερο αποδεκτά από τους έλληνες καταναλωτές γιατί είναι τα μόνα, που καλλιεργούνται (ή ανατρέφονται) χωρίς ρυπογόνες και καρκινογόνες ουσίες και τα μόνα, που οι παραγωγοί τους ελέγχονται, σχεδόν στο σύνολό τους, πριν παραδώσουν το προϊόν στην κατανάλωση.
Η Βιολογική Γεωργία δεν είναι μόνο τεχνικές καλλιέργειας, αλλά μια στάση ζωής, που σχετίζεται με την σωστή και υγιεινή διατροφή, με την βελτίωση και την αειφορία του περιβάλλοντος, την ανασυγκρότηση και τη στήριξη της υπαίθρου, τον άνθρωπο και την κοινωνία ολόκληρη. Αυτή την βιολογική γεωργία την αμφισβητούν ανοικτά πια τα κερδοσκοπικά συμφέροντα, που το μόνο που επιζητούν είναι ένα πιστοποιητικό με μικρό κόστος.
Οι καταναλωτές ζητούν το αναφαίρετο δικαίωμα τους κάθε νέο προϊόν, που μπαίνει στο ράφι, αποδεδειγμένα, με τεκμηρίωση και με ευθύνη του παραγωγού του, να είναι ασφαλές για την υγεία τους. Θέλουμε να έχουμε ποιοτικά, ασφαλή και υγιεινά προϊόντα χωρίς γενετικά τροποποιημένους με μηχανικό τρόπο οργανισμούς (μεταλλαγμένα) και με αναγραφόμενα όλα τα στοιχεία που τα αποτελούν, τον τρόπο παραγωγής τους και συντήρησής τους.
Έμμη Πανούση, δημοσιογράφος – πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Καταναλωτών «ΒΙΟΖΩ»