του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)

Αυτή τη φορά, στο… θρόνο των βασικών συνεντεύξεων δεν κάθεται κάποιος επώνυμος, αλλά μία γυναίκα με όνομα μικρό και θέση μεγάλη στα μέσα μου.

2024 και δύο από τα ξεφτέρια της, όπως μας αποκαλεί, την επισκέφθηκαν στο σπίτι της. Μερικές ημέρες πριν, μετά από χρόνια λήθης, αυτής της λήθης των ενηλίκων, που την ποτίζει το ανούσιο της… ώριμης καθημερινότητας, θυμηθήκαμε να την αναζητήσουμε και λάβαμε μία από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής μας. Αντικρίσαμε την κα Ιωάννα μας, τη δασκάλα μας, από την πρώτη έως και την τετάρτη δημοτικού. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, μεγάλα πλέον, αλλά πάντα παιδιά, ειδικά στα μάτια της. Την είδαμε, την αγκαλιάσαμε, τη φιλήσαμε και μας ταξίδεψε πάλι εκεί, στην τάξη μας, με την ίδια ακριβώς διαύγεια, οξυδέρκεια, αγάπη. Σα να μην πέρασε μια μέρα.