[Το άρθρο του Χάρρυ Κλυνν στο πρωτοσέλιδο του φύλλου Μαΐου «Εξαρχειώτης»: Εξαρχειώτης – Μάιος 2017]
(Παλαιότερη συνέντευξη του Χάρρυ στον Εξαρχειώτη: http://exarhiotis.gr/?p=499#more-499)
του Χάρρυ Κλυνν
Αναρωτιέμαι για την ανάγκη της αλήθειας, της πολιτικής αλήθειας, που αυτοαναγορεύεται σε λόγο επαρκή, σε ανάγκη επεξηγηματικής επικοινωνίας…
Αναρωτιέμαι για τους επιδρομείς και τους λεηλάτες που εισχώρησαν σε θέσεις και αξιώματα, σε δώματα αρχηγικά και πρυτανεία, για όλους εκείνους αναρωτιέμαι που μας βύθισαν στο σκοτάδι και τώρα επαγγέλλονται ημέρες φωτεινές και μέλλοντα δημιουργικά και ανέφελα…
Αναρωτιέμαι για τους ευνοούμενους των θολών δεκαετιών, για τους ιδεολογικούς επαίτες της μεταπολίτευσης που διέρχονται τη δύση των σαθρών ιδεολογημάτων τους ακάματοι, υπερήφανοι, αυτάρκεις και αυτοϊκανοποιούμενοι…
Αναρωτιέμαι για την αδυναμία των ελαχίστων και των ανίσχυρων να κατανοήσουν το μέγα τέχνασμα των ιερέων του καταναγκασμού και της απάτης, για τη συνομωσία των συναγωνιστών και των συμπολεμιστών που συνωστίζονται σε ανίερους χώρους συμβιβασμού και προδοσίας…
Αναρωτιέμαι για την ανάγκη του λαού να υπάρξει χωρίς να αγωνιστεί, να επιβιώσει χωρίς να υψώσει το ανάστημά του στη μπόρα των καιρών και στις επερχόμενες θύελλες…
Τέλος αναρωτιέμαι για το χαμένο χρόνο, για τον «αντάρτη της πόλης» που πυροβολεί στον καθρέφτη του μέλλοντος το τρομαγμένο του είδωλο, γεμίζοντας θρύψαλα ανεκπλήρωτων οραμάτων έναν κόσμο που βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά σε μια χαώδη «επαναστατική νιρβάνα»