[Το άρθρο του Χάρρυ Κλυνν στο πρωτοσέλιδο του φύλλου Δεκεμβρίου «Εξαρχειώτης»: Εξαρχειώτης – Δεκέμβριος 2016]
-το α’ μέρος της δημοσίευσης Χάρρυ Κλυνν / Μετάλλαξη ιδεών: http://exarhiotis.gr/?p=10963–
-το β’ μέρος της δημοσίευσης Χάρρυ Κλυνν / Μετάλλαξη ιδεών: http://exarhiotis.gr/?p=11635–
(παλαιότερη συνέντευξη του Χάρρυ στον Εξαρχειώτη: http://exarhiotis.gr/?p=499#more-499)
του Χάρρυ Κλυνν
Διαβάζοντας προσεκτικά πολλές φορές το βιβλίο αυτό μπόρεσα έτσι να εξηγήσω το γεγονός της μεταστροφής του νεαρού τότε Iάκωβου B. από τροτσκιστή σε οπαδό του εθνικοσοσιαλισμού.
«H αναζήτηση της αιτίας δεν μπορεί παρά να έχει σχέση με τη διατήρηση της δικαιολογίας η οποία υφίσταται μόνον όταν το αφηρημένο ιδεολογικό υπόβαθρο έχει συγκεκριμένη κοινωνική μορφή. Όταν, όμως, αυτή η συγκεκριμένη κοινωνική μορφή δεν υφίσταται ούτε σαν κοινωνική μορφή αυτή καθεαυτή, ούτε καν σα στοιχείο αντίστασης ή διαμαρτυρίας, είσαι υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων για τη διατήρηση της δικαιολογίας να στραφείς σε αναζήτηση της συγγενικής αιτίας».
Επρόκειτο λοιπόν, περί μετατόπισης της αναζήτησης της αιτίας, για τη διατήρηση της δικαιολογίας κι όχι για αλλαγή ιδεολογικού στρατοπέδου.
Έτσι βέβαια δικαιολογείται το γεγονός της μεταπήδησής του στον υπαρξισμό μετά τον εθνικοσοσιαλισμό, τον οποίον υπηρέτησε μάλιστα και με κουκούλα κατά τη διάρκεια της κατοχής, όπως λέγανε πολλοί ιδεολογικοί του αντίπαλοι.
Δώδεκα βιβλία, δεκατέσσερις μπροσούρες και χίλια τριακόσια σαράντα επτά άρθρα στις εφημερίδες ήταν οι πνευματικοί κόποι της περιόδου αυτής, που από τον ίδιο ονομάστηκε «Περίοδος της υπαρξιστικής αναζήτησης της αιτίας, μέσα στο ίδιο μας το είναι».
(συνεχίζεται)
